قفسه‌نوشت ۳۵۹: کریسمس در نیاوران؛ از مهدی خانعلی‌زاده

کتاب دو بخش دارد: بازخوانی اظهارات آمریکایی‌ها در جهت اثبات آن‌که دولت کارتر قبل و پس از انقلاب اسلامی، با تمام وجود پشت محمدرضا پهلوی ایستاد. دوم رونوشت اسناد کشف‌شدهٔ سفارت در مورد نهضت آزادی.
اول از همه: نیمچه‌شکسته‌نویسی ترجمهٔ مصاحبه‌ها آزاردهنده است (ای کاش حداقل درست شکسته‌نویسی می‌شد) . این متن از نداشتن ویراستار رنج می‌برد: ظاهراً ویراستار عنصر نایابی است یا حتی می‌شود گفت بعضی در شأن خود نمی‌بینند ویراستار داشته باشند.
دوم آن که مثلاً این کتاب تاریخ است. این مقدار از سوگیری عجیب نیست؟ حتی دلش نیامده یک جای گفتهٔ آمریکایی‌ها کلمهٔ امام را از اسم خمینی بردارد.
سوم آن که خط روایی کتاب به شدت پراکنده و شلخته است.

پی‌نوشت: فرصت نوشتن در مورد خوانده‌هایم ندارم، اما حیفم آمد کتاب «ده غلط مشهور دربارهٔ اسرائیل» از «ایلان پاپه» را که اخیراً خوانده‌ام پیشنهاد نکنم.

 

قفسه‌نوشت ۳۱۸: ایرانی که می‌تواند بگوید نه؛ از رضا ثانی

چرا این کتاب را خریدم؟ یادم نمی‌آید. شاید به خاطر عنوانش بود. آخر وقتی به ایران سفر می‌کنم آنقدری وقت تحقیق ندارم. معمولاً به چند کتابفروشی می‌روم و از روی عنوان کتاب سریع باید تصمیم بگیرم آن را بردارم یا نه. به وزن و حجم بیشتر از قیمت فکر می‌کنم چرا که شوربختانه به خاطر سقوط ارزش ریال فاصلهٔ قیمت دلاری و ریالی کتاب آنقدری زیاد است که گاه خرید چند کتاب فارسی هم‌قیمت یک کتاب چاپ امریکا هم نمی‌شود. همین می‌شود که اخیراً از بسیاری از کتاب‌هایی که خوانده‌ام نالیده‌ام: سعی کرده‌ام از دیدگاه‌های مختلف بخوانم و بر اساس سوگیری پیشین نظر ندهم.