کلافه‌ام از این سیاه یک‌سره
از این هراس
از این تلاش بی‌دریغ چشم‌های ناسپاس
کلافه‌ام از آسمان و نور آبی‌اش
از این چراغ خانگی
از اضطراب دردها و بی‌ترانگی
من از سیاه شب درون روز
و از هراس بی‌دریغ آفتاب
من از نگاه‌های خسته‌ام
چقدر خسته‌ام
چرا کلاف کور این کلافگی به چشم‌های خسته‌ام نشسته است؟
چرا ترانه از صمیمی نگاه من
به ناگهانی سکوت، رخت بسته است؟
کلافه‌ام
از این سکوت
کلافه‌ام از ازدحام درد
و این نگاه سرد
به پشت عینک سیاه شب
برای من همیشه روزها شب است
و شب شب است
و صبح شب
و ظهر شب
و شب شب است
و شب برای من
پر از تلاطم و تب است
نوامبر ۲۰۲۱
سانی‌ویل، کالیفرنیا
