به گوشی آسمان؟ پرواز تعطیل!

قناری هیس! چون آواز تعطیل!

 

در میخانه‌ها را باز بستند

ترانه، شعر، حتی ناز تعطیل!

 

رسولان را پی تسلیم بردند

کماکان نشئۀ اعجاز تعطیل!

 

کبوتر بی‌هوا غمگین نشسته

نگاهش راه راه، آواز تعطیل!

 

تمام زندگی رو به افول است

غروبی تا ابد، آغاز تعطیل!

 

حساب خوبی دنیاست ممنوع!

و حتی لفظ چشم‌انداز تعطیل!

 

خلایق بیم از دشمن ندارند

ولیکن یار بد، همراز تعطیل!

 

کلام شعرهامان هم مکرر

کلام ناب یا ایجاز تعطیل!

 

دریچه‌های دنیا هم بهانه

قفس‌هایند آنها، باز تعطیل!

 

دوشنبه ۶ اسفند ۱۳۸۶