در این دنیا
اگر نادان بمانی بهتر از آن‌ست
جواب پرسشت را با طناب دار بنویسند!
***
شبیه ماهی لجباز
که تنها آرزویش بوسه‌ای بر گونۀ آب‌ست
به دنبال جوابش پرس‌پرسان
علامت‌های پرسش را
تکاپو می‌کند هر بار
گلوگیر و نفس‌گیر است
-مانند طنابِ دار-
پاسخ‌های بی‌رحمی
که می‌خیزد به ناگاه از علامت‌های بی‌پاسخ
***
تو هم بگذر
سؤالت را
شبیه ماهیان با یک حباب ساده
-با یک آه –
تا طعم تن دریا
به روی بستر مهتاب بفرستش
که تا این اتفاق تلخ را هرگز نبینی
توی حلق واژه‌هایت پرسشی بی‌رحم را
هرگز !
***
بترس از شب
و از آن عینک مهتابی تاریک و وهم‌آلود
و خورشیدی که در آن فاش خواهد شد
سراغ آب را هرگز
نگیر و آب را تنها
میان واژه‌های خیس و مبهوت خودت گاهی به یاد آور!
که در دریا همیشه
آب یعنی آب را هرگز ندانستن!
پنج‌شنبه 24 مرداد 1387
با این قسمت موافق نیستم:
اگر نادان بمانی بهتر از آن‌ست
جواب پرسشت را با طناب دار بنویسند!
*********************
شاید چون طعم طناب را
گلوی سوالم چشیده است!
**************************
راستی پیشنهاد می کنم کتاب ددریائیهای یدالله رویایی را بخوان
و
به روزم
میایی؟